Czy cholesterol może być za niski?

Niski poziom cholesterolu występuje o wiele rzadziej niż hipercholesterolemia. Z czego wynika i czy taki stan rzeczy jest niebezpieczny?

Cholesterol to ważny wskaźnik, mówiący wiele o kondycji zdrowotnej człowieka. Zbyt wysoki poziom cholesterolu (zwłaszcza cholesterolu LDL, a także trójglicerydów) może stanowić sygnał alarmowy przed rozwojem poważnych schorzeń układu sercowo-naczyniowego.

Najczęściej jest wynikiem nieprawidłowej diety i niehigienicznego trybu życia – sięgania po niezdrowe, gotowe dania, spożywania zbyt dużej ilości tłustych mięs, kiełbas, słodyczy, produktów bogatych w tłuszcze typu trans, a także alkoholu. Niewiele osób jednak wie, że na kondycji organizmu negatywnie może odbić się również zbyt niski cholesterol. Z czego on wynika?

Prawidłowy poziom cholesterolu

Normy cholesterolu dla dorosłej osoby to:

  • norma całkowita to 200 mg/dl,
  • trójglicerydy – stężenie nie powinno przekraczać 150 mg/dl,
  • HDL, czyli „dobry” cholesterol – stężenie powinno być wyższe niż 40 mg/dl,
  • LDL, czyli „zły” cholesterol – stężenie powinno być niższe niż 116 mg/dl.

Jakiekolwiek przekroczenie tych wskaźników może świadczyć o zaburzeniach w gospodarce lipidowej organizmu. Bardzo często okazuje się, że cholesterol można uregulować, stosując zbilansowaną i zdrową dietę, a także zwiększając poziom aktywności fizycznej.

Czy cholesterol może być zbyt niski?

Zbyt niski poziom cholesterolu nie pozostaje obojętny dla organizmu. Taki stan nazywany jest hipolipidemią i wymaga przeprowadzenia dokładnej diagnostyki w celu rozpoznania przyczyn takiego stanu rzeczy.

Jeśli wykonamy lipidogram, badanie, które pozwala sprawdzić, jaki jest poziom cholesterolu w organizmie, i wskaże ono inne wartości niż normy, nie wpadajmy w panikę.

W pierwszej kolejności sprawdźmy, który cholesterol jest zbyt niski. Mniejsze wartości cholesterolu LDL, nazywanego „złym” cholesterolem, to powód do radości. Jest to dobra wiadomość, która pokazuje, że w organizmie nie odkładają się frakcje złego cholesterolu, co zmniejsza ryzyko rozwoju chorób o podłożu cywilizacyjnym.

Jeśli jednak poziom „dobrego” cholesterolu HDL jest niższy niż przewidywane normy, może to wpływać na pracę wielu układów w organizmie.

Czym skutkuje niedobór cholesterolu?

Cholesterol jest czynnikiem, który wykonuje w ciele dobrą pracę. Jest on niezbędny między innymi do:

  • produkcji najważniejszych hormonów płciowych (testosteronu, progesteronu, estradiolu),
  • produkcji kortyzolu,
  • produkcji kwasów żółciowych w wątrobie,
  • produkcji witaminy D3,
  • wspomagania naturalnej odporności organizmu[1],
  • utrzymania dobrej kondycji psychicznej.

Niedobór cholesterolu może negatywnie wpłynąć na wszystkie te obszary. Zbyt niski cholesterol zaburza syntezę witaminy D3, która wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego i utrzymanie dobrej odporności. Może także doprowadzić do wahań w gospodarce hormonalnej, a także przyczynić się do pogorszenia kondycji psychicznej, doprowadzić do obniżenia nastroju czy problemów ze snem.

Co robić, gdy cholesterol jest zbyt niski?

Przy niskim cholesterolu należy wykonać dokładną diagnostykę. Wskazane jest wykonanie pełnej morfologii, by odnaleźć przyczynę obniżenia poziomu cholesterolu w organizmie. Może się okazać, że niedobór cholesterolu jest efektem innego schorzenia (np. tarczycy), które należy wyleczyć, by podnieść poziom cholesterolu.

Jak dbać o prawidłowy poziom cholesterolu?

Aby w porę zauważyć wszystkie odchylenia w lipidogramie, należy regularnie wykonywać badania. Poziom cholesterolu oznaczany jest w surowicy krwi, a wyniki można poznać jeszcze tego samego dnia, gdy zostało wykonane badanie.

O poziom cholesterolu można dbać na co dzień, zdrowo się odżywiając i uprawiając sport. Wyłączenie z diety tłuszczów pochodzenia zwierzęcego, gotowych dań, fast foodów, słonych przekąsek, zwiększenie aktywności fizycznej to prosty sposób na uregulowanie poziomu cholesterolu w organizmie.

Oprócz tego warto sięgnąć po sprawdzone preparaty, które przyczynią się do utrzymania prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Dobrym wyborem będzie Berimal – preparat zawierający składniki pochodzenia naturalnego, które są dobrze tolerowane w organizmie. Zawiera on ActiBPF, standaryzowaną produkcję polifenoli z bergamoty oraz ekstrakt z czosnku standaryzowany na wysoką zawartość allicyny.

Bergamota – właściwości i zastosowanie

Bergamota to żółto-zielona pomarańcza, która ma wiele właściwości prozdrowotnych. Ekstrakty z bergamoty mają szerokie zastosowanie w farmakoterapii.

Bergamota nazywana jest zieloną pomarańczą. To roślina cytrusowa, która jest połączeniem cytryny i pomarańczy. Ma cierpki smak, dlatego rzadko jest wykorzystywana w kuchni. Znajduje jednak szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym.

Czym jest bergamota?

Bergamota (z łac. Citrus bergamium) to roślina, która uprawiana jest we włoskiej Kalabrii, ale najprawdopodobniej pochodzi z południowej Azji. Jest to drzewo, które osiąga do 5 metrów wysokości i rodzi nieduże owoce, które kształtem przypominają pomarańcze. Różnią się od nich jednak kolorem – bergamota jest żółto-zielona i dzięki temu kolorystycznie bardziej przypomina limonkę. Drzewo rodzi pięknie pachnące kwiaty i mięsiste liście, w których znajdują się olejki eteryczne. Najwięcej ekstraktów znajduje się jednak w skórce owocu i to głównie stąd pozyskiwany jest olejek eteryczny.

Bergamotę uprawia się na szeroką skalę we Włoszech. Nazwa owocu pochodzi od miasta Bergamo, które uważa się za stolicę tego owocu. Bergamota rodzi owoce bardzo obficie pomiędzy grudniem a marcem – jedno drzewo może wydać nawet kilkaset owoców.

I choć zielona pomarańcza do tej pory nie zyskała większej popularności, to jest bardzo ceniona w aromaterapii oraz ziołolecznictwie.

Jak się ją wykorzystuje?

W przemyśle spożywczym bergamota nie znalazła szerszego zastosowania. Ekstrakty z niej stosuje się w produkcji słynnej herbaty earl grey, a także nalewek. Nie jest najsmaczniejsza, ale ma piękny, orzeźwiający zapach i z tego względu może nadać niepowtarzalny aromat wypiekom czy przetworom.

Olejki eteryczne z bergamoty wykorzystuje się w przemyśle kosmetycznym jako składniki szamponów do włosów, balsamów do ciała czy kremów do twarzy. Działają antyseptycznie, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, dlatego pomagają zwalczyć stany zapalne skóry twarzy czy głowy.

Oprócz tego, tak jak wszystkie cytrusy, bergamota ma właściwości odświeżające, przez co producenci dodają ją również do dezodorantów i balsamów pod prysznic.

Co zawiera bergamota?

Ekstrakty z bergamoty zawierają szereg witamin i minerałów, a także polifenoli

Bergamota zawiera między innymi:

  • flawonoidy,
  • rutynę,
  • witaminę A,
  • witaminy z grupy B,
  • witaminę C,
  • witaminę E,
  • cynk,
  • potas,
  • fluor,
  • magnez,
  • żelazo,
  • wapń.

Wysoka zawartość minerałów i substancji odżywczych sprawia, że ekstrakty z bergamoty stosuje się w produkcji farmaceutyków.

Właściwości bergamoty

Olejek z bergamoty ma wiele cennych właściwości, dlatego szeroko wykorzystuje się go w przemyśle farmaceutycznym.

Olejek eteryczny z bergamoty może wspomóc walkę ze stresem i napięciami. Pomaga się wyciszyć, zrelaksować, działa uspokajająco i kojąco, a do tego łagodzi bóle napięciowe. Można go dodawać do odprężających kąpieli albo stosować do masaży, które przyniosą ukojenie po ciężkim dniu.

Oprócz tego bergamota wspiera również regenerację skóry (między innymi dzięki zawartości rutyny oraz witamin z grupy B), dlatego pomaga zapobiegać różnym stanom zapalnym. Usprawnia procesy regeneracyjne, zwalcza bakterie, wspiera odnowę na poziomie komórkowym naskórka.

Dlaczego bergamota jest taka wyjątkowa?

Polifenole roślinne, korzystnie oddziałujące na gospodarkę lipidową, a także zwalczające wolne rodniki w organizmie i opóźniające procesy starzenia się, występują w wielu roślinach. Cóż więc jest takiego wyjątkowego w bergamocie, że to właśnie ekstrakty z tego owocu cytrusowego są tak cenione?

Bergamota zawiera wyjątkową kompozycję flawanonów i flawonów. To właśnie dlatego jest nazywana „klejnotem Kalabrii” – ilość flawonoidów zawarta w tym owocu jest największa spośród wszystkich cytrusów. Bergamota zawiera bardzo wysokie stężenia neoeriocytryny, melitydyny, naringiny, rutyny, pociriny, rhoifoliny. To dzięki temu tak intensywnie oddziałuje na organizm, wspierając zwalczanie wolnych rodników.

Czy bergamota ma działania niepożądane?

Polifenole zawarte w bergamocie to naturalne substancje, które są bezpieczne dla organizmu. Jak podkreślają specjaliści, nie wykazują one działań niepożądanych, dlatego stosowanie ich jest bezpieczne i nie niesie ze sobą ryzyka wystąpienia skutków ubocznych.

Bergamota a stres oksydacyjny

Wśród polifenoli znajdujących się w ekstraktach z bergamoty są neoeriocytryny oraz naringiny, które mają zdolność zwalczania wolnych rodników. Dzięki temu mogą uszczelniać barierę komórkową, zapobiegając jej uszkodzeniom, a także redukować poziom stresu oksydacyjnego. Stres oksydacyjny to sytuacja, w której w organizmie znajduje się zbyt dużo wolnych rodników, a zbyt mało przeciwutleniaczy. Może to prowadzić nie tylko do przyspieszenia procesów starzenia się organizmu, ale również do rozwoju szeregu chorób cywilizacyjnych.

Ten rodzaj stresu często jest wypracowany – przyczynia się do niego nieodpowiedni, niehigieniczny tryb życia, nieodpowiednia, wysokoprzetworzona (tzw. zachodnia) dieta, brak aktywności fizycznej. Zbyt mała ilość snu, zbyt duży natłok obowiązków, brak skutecznej regeneracji organizmu to czynniki, które mogą przyczynić się do zwiększenia ilości wolnych rodników w organizmie.

Jak wynika z badań, wzbogacenie diety w polifenole może stanowić naturalną ochronę przed wieloma skutkami rozwoju cywilizacji.

Bergamota na przeziębienie

Bergamota to owoc bogaty w witaminy i minerały. Wysoka zawartość witaminy C, rutyny oraz flawonoidów sprawia, że sięga się po nią w czasie przeziębienia i infekcji wirusowej. Może wspomóc naturalną odporność organizmu, uszczelnić naczynia krwionośne i stanowić dobre oręże do walki z wirusami.

Co więcej, owoc ten zawiera linalol, związek antyseptyczny, który wykazuje działanie przeciwbakteryjne.

Wpływ bergamotki na układ nerwowy

Przyjemny zapach olejku eterycznego z bergamoty sprawia, że działa ona rozluźniająco na organizm, dzięki czemu redukuje napięcia i stres, pozwala się odprężyć i zregenerować. Olejek ten jest jednak bardzo intensywny i orzeźwiający, dlatego nie działa na nas kojąco (jak choćby lawenda), ale pobudza organizm. Aromaterapia z wykorzystaniem „klejnotu Kalabrii” może zatem pomóc przywrócić nam utraconą energię i pozbyć się otępienia oraz zmęczenia, a nie wyciszyć ciało – warto o tym pamiętać, sięgając po olejek z bergamotki.

Pobudzający i intensywny zapach zielonej pomarańczy może pomóc nam również w przypadku chwilowego obniżenia kondycji psychicznej. Zbyt intensywna praca, napięty grafik zajęć czy nadmiar obowiązków zazwyczaj wyzwalają w nas zmęczenie i zniechęcenie. Aromaterapia czy masaż z wykorzystaniem ekstraktu z bergamoty mogą pomóc nam pozbyć się uczucia znużenia.

Kto może stosować bergamotę?

Ekstrakty z bergamoty mają silne działanie i są wykorzystywane do łagodzenia różnych dolegliwości. Olejki eteryczne znajdują się głównie w skórce bergamoty. Są bardzo silne, dlatego wykorzystuje się je do produkcji perfum oraz kosmetyków. Poleca się je także do aromaterapii, np. do masażu lub do kąpieli relaksacyjnych. Ekstrakty z bergamoty mają przyjemny zapach, pomagają się wyciszyć, odprężyć, mogą zredukować napięcia z całego dnia.

Na co warto uważać?

Wskazuje się, że długotrwałe stosowanie bergamoty przy jednoczesnej ekspozycji skóry na działanie promieni słonecznych może zadziałać fotouczulająco. Z tego względu osoby, które sięgają po suplementy diety czy jakiekolwiek inne produkty zawierające olejek eteryczny bergamoty, powinny uważać z ekspozycją ciała na słońce i raczej unikać przebywania na zewnątrz w godzinach silnego operowania słońca. Konieczne jest również stosowanie wysokiej ochrony przeciwsłonecznej.

Podsumowanie

Jak widać, bergamota ma wiele zalet i właściwości prozdrowotnych. Oddziałuje niemal na cały organizm, wspomagając jego pracę… Aromaterapia z wykorzystaniem bergamoty może pomóc usunąć napięcia z organizmu i pozbyć się uczucia zmęczenia oraz znużenia.

Tym, co jednak wyróżnia ten owoc od innych, jest bardzo wysoka zawartość polifenoli, roślinnych przeciwutleniaczy.

Czym jest bergamota?

Bergamota to zielona pomarańcza, owoc, który bywa nazywany skrzyżowaniem cytryny z pomarańczą. Ma wyjątkowe właściwości prozdrowotne i jest bogata w przeciwutleniacze, ale w smaku nie jest najlepsza. Z tego względu wykorzystuje się ją raczej w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym, a nie w spożywczym.

Dlaczego bergamota jest wyjątkowa?

Bergamota nazywana jest klejnotem Kalabrii ze względu na wyjątkową kompozycję polifenoli i przeciwutleniaczy, najsilniejszą spośród wszystkich owoców cytrusowych.

Czym są polifenole?

Polifenole to związki występujące w roślinach, które wykazują działanie detoksykujące, a także zwalczające wolne rodniki. Związki te mocno oddziałują na organizm, wspierają pracę układu odpornościowego. Sprzyjają oczyszczaniu organizmu z toksyn, działając przeciwstarzeniowo i wspomagając organizm w zachowaniu dobrej kondycji na długi czas.

Jakie właściwości ma bergamota?

Bergamota działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, dezynfekująco. Olejek eteryczny z bergamoty wykorzystuje się w przemyśle kosmetycznym do produkcji szamponów do włosów czy balsamów do ciała, a także w przemyśle spożywczym do przygotowywania deserów, konfitur czy nalewek. Tym, co wyróżnia bergamotę, są jej prozdrowotne właściwości, a przede wszystkim wysoka zawartość polifenoli i przeciwutleniaczy.

Jak smakuje bergamota?

Bergamota nazywana jest zieloną pomarańczą. To owoc będący skrzyżowaniem limonki z pomarańczą, o kwaśnym i bardzo gorzkim smaku. Z tego względu nie stosuje się go raczej do przygotowywania posiłków, sałatek czy deserów, choć ekstrakty ze skórki bergamoty mogą nadać pewnym potrawom charakterystyczny smak, np. ciastom czy lodom.

Czy bergamotę można jeść?

Bergamota to owoc bogaty w witaminy i minerały, który nadaje się do jedzenia. Jest on jednak bardzo kwaśny i z tego względu raczej rzadko spożywany. Sięgnięcie po niego jednak nie jest szkodliwe.